Erkenn yaşta emeklii olldum bende

Ve güya hanımım CAN yoldaşımdı.. O bana CAN yoldaşıydı ama meğer ben değilmişim. Bir sabah uyandım yok.. Yastığının altında çorapları, tulbenti var, ayaklarını sildiği havlusu bile ıslak ama o yok. Kıldığı son süre namazı sabah namazıydı öğlen namazından sonra topraktaydı benim hanım. Evim, arabam, elimde TV kumandam, cebimde param… Her şeyim bana kaldı… O gitti… Yalnız kaldım.. Onun bütün istedikleri imkân dahilindeydi.. Ama ben istemedim.. Sağlığım param gücüm kuvvetim ve karım varken ben hiçbiri amacıyla yoktum. Şimdi karım gitti ama ben hepsi ile var iken yok oldum.. Şimdiki aklım olsaydı cümlesi bir geç kalınmışlık çığlığı.. Şimdiki aklınızı, vicdanınızı can yoldaşlarınızdan esirgemeyin. Evlatlarınız ne görecekse sizin kapınızda görsün.. Dünyada misafiriz.. Kim kimden evvelce gider belli değil.. Eşlerinize güddüğünüz inat sizin vicdanınızda taş olur, onun başucuna dikilmiş taşa bakar kalırsınız… Yaşanmış ve yaşanan bir yaşam hikayesidir.. ***Asalet Salgınoğlu