Henüz 28 yaşındaydım

Doktor k*ansersin dedi. 4-6 ay içinde ömür sürersin diye de tahmin etti. O an da her şey benim için bitmişti. Daha yaşım 28 idi. Babam vefat edince işlerin başına geçmiştim. Yüzlerce işçi kardeşe ekmek vermekteydim. Babamdan kalan işi çok iyi yerlere getirmiştim. Bu yaşta böyle bir konumda olan birkaç kişiden biriydim. Daha geçen ay kızım olunca da çok sevinmiştim.Çıktım hastaneden, ne yapacağımı bilmeden. Başı önde bankta oturan bir abla görmüş oldum; Türkiye’de üç, Bursa’da bir tane olan arabama tükenmiş biçimde binerken. Bu hanım hastaneye gelmiş olamaz dedim, çünkü çok pahalı. Pek huyum değildir ama çok zorda kalmış galiba gidip sormalı. Ben pek inanmam böyle insanlara da, onlara yardım oluşturmaya da. Nedense gittim işte o an da, onun yanına. Abla, annem yaşlarında. Yorulmuş, oturuyor tek başına. Selam dedim, hastanız mı var burada abla diye ekledim. Dedi ki…OKUMAK İÇİN GÖRSELE DO/KUNUNUZ..T’IKLAYINIZ..